http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Mroczne..ciekawe i generalnie wciągające. Ja tam ogólnie lubiem fantastyczne wątki, zatem powiem krótko: tak. Bardzo mi się podoba ten Twój tajemniczy początek i oczekuję dalszych rozdziałów. Ogólnie póki co nie dopatrzyłam się żadnych błędów, poza może jedną czy dwiema literówkami, ale nie przesadzajmy z tą dokładnością, bo każdemu może się paluszek omsknąć ^^. Piszesz dość interesująco, i naprawdę mam nadzieję, że nie poprzestaniesz na tym prologu. Pisz dalej i wstawiaj rozdziały, koniecznie :3

Na twoje pytanie drogi HauHauku odpowie ciąg dalszy. A sztucznego rozwijania nie znoszę i nie uprawiam. Sam wolę przeczytać książkę z dużą ilością akcji, niż dziesięcio-stronicowymi opisami przyrody, tak zwanymi zapychaczami. Ja tego nie zrobię Biję pokłony abyście przebaczyli i literówki Czas na rozdział 1

Rozdział 1
Koori

Wczesnym rankiem, który dla ludzi był zmierzchem, biała niczym śnieg wadera mknęła tropem rannej łani, która umykała co sił między drzewami Królewskiej Puszczy. Wilczyca nie była wprawdzie Łowcą, jednak spóźniła się na posiłek, a pobratymcy pozostawili po uczcie tylko parę kości. Łania z każdym krokiem traciła siły, biegła coraz wolniej, by w końcu upaść i czekać na śmierć. Niecałą sekundę później wadera dopadła zwierzynę. Szybko się posiliła, a resztę ofiary zakopała pod rozłożystym drzewem, służącym jej za spiżarnię. Podniosła biały łeb i zawyła triumfalnie.  Po chwili rozległy się wycia reszty klanu, a sekundę później ponaglając wołanie Alfy.
- O, cholera - mruknęła wadera biegnąc co sił ku Gorejącej Skale, przy której zbierała się wataha. Była spóźniona!
Dziesięć minut później była już na miejscu, dysząc ciężko. Wszystkie wilki spojrzały na nią karcąco.
- Spóźniłaś się, Koori Znowu - Szara wadera znana jako Carmen spojrzała na nią groźnie, ale wilczyca patrzyła dumnie w bursztynowe oczy Alfy. Nigdy się jej nie bała, mimo, że Carmen była od niej o wiele silniejsza. - Wiem - odparła hardo. Na dźwięk jej głosu Carmen warknęła cicho - Polowałam
- Spóźniasz się tak co tydzień. Może powinniśmy zdobywać więcej pożywienia[/b] - powiedział zatroskanym tonem jeden z Łowców.
- Albo mieć mnie gąb do wykarmiania - mruknął czarny wilk, znany jako Xander. Koori zbliżyła się z mordem w oczach
- To się da załatwić - warknęła. Carmen szybko przerwała kłótnię
- Dosyć! Nie po to was tu zebrałam. Ostatni napad ludzi pozbawił nas wielu bliskich osób - warknęła groźnie - Mam serdecznie dość oczekiwania, aż wybiją nas co do nogi. Teraz nadszedł czas na nasz odwet. To my zaatakujemy ich! - z każdym zdaniem mówiła coraz głośniej, by przy ostatnim znów zniżyć głos - Najpierw jednak musimy wysłać kogoś na przeszpiegi. Może nasza wiecznie spóźnialska pójdzie? - spytała z kpiną w głosie. Było to jawne wyzwanie. Koori postanowiła je podjąć.
- Chętnie - powiedziała, unosząc wysoko głowę.
- Wspaniale. Masz tydzień. Po tym czasie nie będziesz już miała po co wracać. Rozumiesz?
Wadera skinęła głową i odwróciła się. Szybkim krokiem ruszyła pomiędzy drzewami ku ludzkiej osadzie w poszukiwaniu informacji. Gdyby wiedziała, jak teraz zmieni się jej życie...
Parę godzin później Koori była już prawie pod wioską, czuła już smród dwunogów, gdy nagle usłyszała jakiś hałas. Cofnęła się w popłochu.
I tylnymi łapami trafiła w pustkę.
Z przerażającym wyciem wilczyca spadła do głębokiego dołu usianego drewnianymi kolcami. Jeden z nich przebił jej na wylot łapę, dwa inne rozcięły głęboko podbrzusze i skórę na łbie. Koori nie była w stanie się podnieść. Zamknęła oczy i ciężko westchnęła. Czuła, jak życie ucieka z niej kropelka po kropelce. Wiedziała, że już stąd nie wyjdzie. Straciła przytomność.
"Ciemność. Umarłam? A może jest zbyt mało światła, bym mogła cokolwiek zobaczyć?"
"Ból. A więc żyję. To, co czuję, jest zbyt przyziemne, nazbyt rzeczywiste"
"Szmer. Coś jakby oddech tuż nade mną. Kto to może być?"
"Krew. Smak krwi w pysku. Metaliczny, niedobry posmak. Jak miedziana moneta"
Wadera powoli i z wysiłkiem otworzyła oczy
I natychmiast je zamknęła.

Podpisuję się pod szanownym Agorem <: Za mało mam tu opisów. Z jednej strony mogłoby to robić za plus, bo mamy wolną rękę, i możemy sobie wyobrazić nie wiadomo co, ale z drugiej, nasza wybujała wyobraźnia może zbytnio kontrastować z tym, co Ty napiszesz w dalszych częściach :x.
Co do całości rozdziału, jestem pod wrażeniem, i wciągnęłam się, i z pewnością będę czytać kolejne rozdziały, no i jestem ciekawa, cóż to się jej takiego przydarzyło. [ Ale to chyba gnębi każdego XD]. Btw. powiedz mi, czy zamierzasz wpleść do fabuły jakieś męskie ciasteczko, i zrobić loff story? ^^ (Sorry, musiałam D: )

Ostatnio edytowany przez Itaschi (2012-06-14 10:29:08)