http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Parę razy stawał i zatrzymywał się za drzewem. W końcu postanowił pokazać się i wyjść z ukrycia. Twój pokemon bawił się z tajemniczą osobą latając jej wokół głowy. Zauważyłeś, że to dziewczyna. na nosie miała okulary, włosy były koloru brązowego. Dziewczyna patrzyła w ziemię i podeszła do ciebie. To chyba było dla niej blisko gdyż była 4 metry od ciebie. Widać było uśmiech na jej twarzy. Chyba było to spowodowane twoim wyglądem. Przez chwilę nikt z was nie chciał nic powiedzieć.
- Co ty tu robisz? - zaczęła - Nie jesteś z tąd, co? - spytała. - Jesteś dziwnie ubrany, z jakiego miasta lub wsi jesteś? Wiem, ponieważ nikt tak się tu nie ubiera. 

Dziewczyna patrzyła na ciebie jak na wariata.
- T... ty je... jesteś z przeszłości. - nie mogła uwierzyć w to co mówi.- Super! Na reszcie, to jedno z moich największych marzeń! Ja właśnie pracuje nad maszyną która przenosić może do innych epok. Nie dość, że jak zrobię tą maszynę to jeszcze będę miała osobę która pierwsza ją użyje! - wybuchnęła radością. - Muszę zebrać wiadomości o tobie, mogę z tobą podróżować? - spytała ale zaraz posmutniała. - Ale to niemożliwe... To naukowo udowodnione. - szeptała. - No dobrze pomogę ci. - uśmiechnęła się. - A co do roku to jest rok 2130  (x3) .

- Jestem Emma, Emma Brown - powiedziała. - Dobrze to chodźmy. - dodała i machnęła ręka żebyś szedł za nią. Gdy ją dogoniłeś powiedziała:
- All nie powiedziałam ci jeszcze jednego... Do mojej maszyny potrzebuje składnika, bardzo ważnego składnika. A dokładnie kryształ który jest praktycznie na końcu świata. - wyjaśniła smutno. - Nigdy nie miałam odwagi wyruszyć w podróż by go odnaleźć. - popatrzyła się w ziemię. - Ale z tobą mogę wyruszyć! - dodała już trochę weselsza ale nadal smutna. Szliście a przed wami budowały się wielkie bloki. W powietrzu były mosty z metalu, szkła oraz innego nie znanego ci materiału budowniczego. Był też jeden, jeden budynek który się bardzo wyróżniał. Nie był tak nowoczesny. Jak inne...

Uśmiechnęła się do ciebie i powiedziała:
- Tam właśnie idziemy. - zaczęła iść wolniej widząc, że za nią nie nadążasz. - Profesor Elm nie za bardzo lubi nowoczesne klimaty co do budynków. - wyjaśniła. - Muszę po coś tam skoczyć a ty musisz pójść ze mną. - dodała. Szliście coraz szybciej aż wreszcie doszliście do budynku. Jedynego nie tak nowoczesnego budynku. Emma weszła do budynku. Ty wszedłeś za nią. Pomieszczenie było bardzo duże. Przy ścianach stały różne maszyny. Na samym końcu stał pewien człowiek. Ubrany był w bały "fartuch" (xD) . Emma przyspieszyła kroku.