http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Nawet ciekawe.

ROZDZIAŁ 2

Pikachu obudził się późno w nocy, była godzina 2.43. Oczywiście malec nie wiedział co mu grozi i o co chodzi?
- Pika pi. - Wołał żałośnie Riko.
Niekt mu nie odpowiadał, Riko czuł się samotny. Jednak zaraz coś oderwało go od tej samotności. Na niebie zobaczył przelatującego pokemona, a za nim pyłek. Pikachu poczół, że znowu robi się senny. Ochlapał się jednak wodą, która płynęła w strumyku obok niego i senność jak z bicza spadła.
- Pika pi? - Riko zastanawiał się co to za pokemon.
Postanowił, że pójdzie jego śladem. Nie było to takie proste jakie mogło się wydawać, bo pikachu co jakiś czas musiał wdrapać się na drzewo. W końcu zauważył, że pokemon przysiadł. Zbliżył się do niego i zapytał:
- Kto ty?
- Butterfree, a ty?
- Riko, znaczy Pikachu.
- Aha, a gdzie twoi rodzice? Rodzeństwo?
- Nie wiem.
- Może pomóc, wskakuj mi na plecy. Poszukamy ich z góry.
Riko zrobił tak jak kazał mu kumpel. Długo latali w te i we wte. Jednak żadnych pikachu, pichu czy raichu nie widać.
- Właściwie co ty robisz w nocy w lesie?
- Tatko mnie przyprowadził i jak sie obudziłem to nie było go.
- Porzucony - Pomyślał Butterfree.
- Jak masz na imię? - Dopytywał się Rikoś.
- Kumple wołają na mnie Exar.
- Exar? Fajnie =)  To gdzie teraz lecimy?
- Ja muszę lecieć do domu, możesz ze mną.
- OK!
Oboje dotarli na miejsce na 5.30. Butterfree ułożył się po swojemu i szybko zasnął. Pikachu miał z tym problem. Najpierw próbuował zasnąć tak jak jego ojciec i inni z rodziny. Czyli skulić się w kłębek i ogonem przykryć. Riko miał z tym problem, bo ogon był inny. Wymyślił, że zaśnie tak jak jego kumpel. Exar usiadł na wysokim patyku i złożył skerzydła. Nasz bohater nie mógł tak zasnąć, bo spadał. Po nocy obojgu obudził wrzask:
- Flareon, będziesz mój!
Riko szybko wstał i wybiegł przed domek Exar'a. Tam ten od razu za nim i zapytał:
- Co się dzieję?
- Nie wiem, ktoś głośno krzyczał.
Oba pokemony zobaczyły po krótkim czasie chłopcka, kótry walczy swoim Machop'em z Flareon'em. Oglądały długo walkę, a potem zobaczyły jak dziki pokemon ucieka.
- A niech to. - Krzyknął dzieciak.
- Lepiej się schowaj, jak nie chcesz być schwytany. - Powiedział Butterfree.
Pikachu zrobił tak jak mu rozkazał kumepl. Zauważył jednak, że on się nie schował tylko wyleciał.
- Co robisz?! - Krzyknął.
- Odwracam jego uwagę, pa!
Exar wzbił się w powietrze i chłopak pobiegł za pokemonem. Pikachu czekał długo na towarzysza, ale on nie przy frunął.





Czekam na komentarze.

ROZDZIAŁ 3

Riko pomyślał, że nie ma co dalej czekać. Tak na prawde nawet nie zastanawiał sie co stało się z jego kumplem i wolał tego nie wiedzieć. Była godzina 8.32 i Pikachu wyszedł z kryjówki.
- Hmmm.... Nie wiem co by... - Nie dokończył pokemon, bo poczuł burczenie w brzuchu.
- Czyli czas na śniadanie. -  Ucieszył się zguba. - Szkoda, że Exar nie ma nic w domku. - Zasmucił się.
Riko chwilę się porozglądał i zauważył zwisające z krzaka duże, soczyste maliny.
- Jest ich masa. - Powiedział oblizując sobie wargi. - Trzeba skosztować!
Maliny były przepyszne jak na taki speciał. Na deser zjadł jeszcze kilka poziomek.
- Pychotka, pychotka. Po prostu niebo w gębie.
Riko rozkoszował się leżąc pod drzewem. Zamknął oczy i marzył. Po kilku minutach otworzył ślipia i zobaczył jakiegoś pokemona, który rozkoszował się wcześniej podjedzonymi poziomkami. Na widok Pikachu nieznajomy odskoczył.
- Cześć! - Zawołał do niego Riko.
- Hej, a ty nie jesteś zły?
- Skąd że. - Zaśmiał się młodzieniec. - Ty chyba nie jesteś Pikachu?
- Haha! Oczywiście, że nie. Ja to Nidoran♂ .
- Aha :-)  Skąd się wziąłeś?
- Przyszedłem się najeść. Niedługo wybieram się w podróż.
- Jaką?
- Mój brat i ja idziemy do mojej mamy. Ona mieszka daleko stąd i powiedziała, że mamy siostrę. Chcemy się z nią przywitać i nauczyć kilku potrzebnych w życiu sztuczek.
- Twój brat to też Nidoran♂ ? - Zapytał ciekawy Riko.
- Tak, ale już niedługo będzie ewoluował. Ma poziom 15, a na 16 się zmienia. Ja mam dopiero 9, a ty?
- Ja 3. - Zaśmiał się nasz główny bohater. - Masz jakieś imię? Mi mów Riko.
- Ok Riko, ja nazywam się Tup. Mój brat Pedro.
- Dobra, mogę iść z wami kawałek? Bo nie mam co robić.
- No jasne. - Ucieszył się pokemon i zaprowadził swojego kumpla do brata.
- Riko to Pedro, Pedro Riko - mój przyjaciel.
- Cześć Pedro!
- Hej, idziesz z nami? - Od razu domyślił się Nidoran♂ .
- Tak :-)
Dwójka rodzeństwa przyszykowała torbę z liści i schowali tam przysmaki z dzieciństwa dla ich nowej siostry. Do pojemnika zmieściła się też woda i kilka brzoskiń.
- W drogę. - Powiedział Tup i wszyscy ruszyli na zachód.

Trzeci rozdział taki sobie 7/10. Fajne ogółem ;-)

Biedny Riko..... Przepraszam że tu się zżalam ale mnie to nie ruszyło. I tak mam zły humor....

ROZDZIAŁ 5

- Patrzcie budzi się! - Słychać było głosy. - Ej ty mały, żyjesz?
- Nie widzisz, że żyje głąbie.
- Zamknij się Cytrynka.
- Dzieci cicho!!!
Riko otworzył oczy i zobaczył przed sobą Squirtla, Wartortla i dwa Blastoise.

- Hm... Aaa! Kim jesteście? - Wrzasnął przestraszony Pikachu.
- Spokojnie malutki. Ja jestem mamą, to jest tata (wskazała na Sam'a), a to moje dzieci Cytrynka i Harry. - Wytłumaczyła duża pani Blastoise.
- Właśnie se płynęliśmy...
- Sobie się mówi. - Poprawiła brata Cytrynka.
- Cicho! No i płynęliśmy, a nagle przed nami do wody spadłeś ty. Mój tata wziął cię na skorópę i zawróciliśmy na brzeg.
- Jesteś już bezpieczny, jesteśmy na plaży. - Powiedział Sam.
- Ekh... - Zakrztusił się Riko. - Bardzo wam dziękuje.
- Jak się nazywasz? - Zapytała Wartortle.
- Riko.
- Riko, skąd się wziąłeś na środku oceanu? - Chciała dowiedzieć się jak najwięcej Olivia.
- Nie wiem dokładnie, było bum, potem trzask. Potem leciałem, a nagle chlup.
- Kochanie nie męcz tego małego Pikachu. - Poprosił mąż. - Nie możemy ci zbytnio pomóc, bo spieszymy się na Wyspy Orange. Wiem jednak gdzie trzeba cię zabrać.
Pikachu poszedł z rodziną Blastois'ów. Szli długo. Omijali kilka samotnych drzew, potem spacerowali przez las. W końcu doszli do dużej drewnianej chatki na poboczu lasu.
- Dzień dobry! - Przywitał ich pokemon za ladą.
- Witam. Przepraszam, ale.... - Sam zaczął opowiadać całą historję o Riko. - Czy może więc on tu zostać i zamieszkać?
- Oczywiście, do widzenia państwu.
Czwórka pokemonów wyszła, a recepcjonistka zabrała Pikachu do dużej sali.
- Kim pani jest? - Zapytał młodzieniec.
- Jestem Lisa, opiekuje się poke-dziećmi z tego sierocińca. - Odpowiedziała Vileplume.

- Aha, ja też tu należę?
- Od dziś tak. - Uśmiechnęła się pokemonka.
Vileplume wpuściła Riko do wielkiej sali gdzie było dużo innych pokemonów, a potem wyszła. Zdążyła jeszcze przedstawić Pikachu słowami:
"To jest wasz nowy przyjaciel - Riko."
Do pokemona zbliżyło się wiele poke-dzieci. Wszystkie się przywitały i Riko po paru minutach już uczestniczył w zabawie w berka. Teraz pokemon miał już kilku nowych znajomych:


PS  Gosia jak widzicie jest miłością Rika. Więcej na ten temat w 6 rozdziale. Komentujcie, błagam was!

Rozdział ok, tylko znudziło mi się, że cały czas spotyka jakiś poki i tak dalej.... daję 7/10.
POPRAWKA! Strup mnie rozwaliło x)  8,5/10

Nom masz rację Loca. Obrazki trochę przedłużyły opowiadanie, ale ja lubię obrazki. Postaram się pisać dłuższe rozdziały. Thx za pomoc

super