http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Rozdział 2 – Potwór zostanie moim pokemonem!

- Najpierw do lasu? – Paweł trzymał mnie za rękę.
- Jasne. – uśmiechnęłam się ciepło.
- ,,Mam dla niej prezent.” – pomyślał.
Zarumieniłam się ponieważ moimi tajemniczymi umiejętnościami było czytanie w myślach.
- Jesteśmy. – Paweł pokazał mi pełne kwiatów miejsce.
- Piękne! – wzruszyłam się.
- Wiem. – uśmiechnął się.
- Purrloin’owi chyba też się tu podoba. – wskazał na bawiącego się Rattata’ą pokemona.
- Tak. – zaśmiałam się i przytuliłam Pawła.
- Kocham Cię. – odwzajemnił uścisk.
- Ja Ciebie też. – odpowiedziałam.
- Wiesz, czas złapać pokemona! – wskoczyłam na kamień i przeczesałam wzrokiem teren. – Tam coś jest.
Faktycznie przed nami ‘powiększał się’ Rhyperior.
- Rhyyy, Periooor! – krzyknął wypuszczając ‘wulkan’ ognia.
- Haha, i co mi zrobisz? – wskoczyłam na ten ogień. – Purrloin Kula Cienia!
Kula trafiła jednak Rhyperior po mimo moich umiejętności złapał mnie w olbrzymią łapę.
Purrloin był w drugiej ręce.
- Aiko! – krzyknął Paweł jednak potwór go złapał.. – A więc jesteśmy zdani na łaskę Rhyperior’a….
- Gdzie ten Adam do cholery! – wkurzyłam się.
- Aaaa! O nie! Co ja zrobię! Kurcze! Aaaa! – rozpoznałam głos Adama.
- On nic nie umie zrobić! – wkurzyłam się. – Purrloin dasz radę wystrzelić z pyszczka kulą cienia w tego idiotę?
- Dziękuję. – powiedziałam gdy Adama wyrzuciło na kilka metrów.
Rhyperior zaczął się śmiać i postawił Pawła na ziemi, a mnie i mojego kotka posadził na głowie.
- Zaczynamy zabawę? – uśmiechnęłam się szyderczo. – Niech ten idiota mnie popamięta.
- Rhyperior Erupcja, Purrloin Kula Cienia. – krzyknęłam.
Adama wywaliło gdzieś, prawdę mówiąc no nie wiem gdzie
- Byliście świetni! – Dotknęłam mojego nowego pokemona pokeball’em. – Paweł, mam nowego pokemona!
- Świetnie! – przybił mi piątkę. – Chodźmy nad jezioro!

Ostatnio edytowany przez Kasia (2011-06-05 20:44:12)