http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Chłopak zamilkł. Zastanawiał się przez jakiś czas nad odpowiedzią. W pierwszej chwili myślał tylko o tym, by wziąć pokemona, który chroniłby jego i Mizu. Nawet nie rozważył opcji wyruszenia w podróż. Ale, jakby na to nie patrzeć, dziewczyna miała rację. Nie dość, że mieliby możliwość ucieczki przed prześladowcami, to jeszcze walki z trenerami wzmocniłyby zarówno ich, jak i pokemony. Jednak...
- Oczywiście, ale... - chłopak stanął na chwilę i popatrzył Ci prosto w oczy. - Obiecujesz, że zawsze będziemy razem?
Tak, właśnie tego się obawiał. Straty swojej najlepszej i jedynej przyjaciółki. Zawsze istniała możliwość, że poznają kogoś nowego, kogo Mizu polubi. A wtedy on, Satoshi, może zejść na drugi tor. Za wszelką cenę chciał uniknąć tej sytuacji. Z tego wszystkiego nawet nie zauważył, że akurat doszli już przed tymczasowe laboratorium.

Nie musieliście długo czekać. Ciężkie, stalowe drzwi rozsunęły się, a stanął w nich mężczyzna w średnim wieku. Na Wasz widok uśmiechnął się przyjaźnie.
- Witam! Przepraszam, jeśli musieliście czekać. Zakładam, że przyszliście tu otrzymać pokemony? Zapraszam za mną. - i ponownie zniknął gdzieś w pomieszczeniu.
Weszliście za nim. Sala, w której się znaleźliście, była pełna najróżniejszych urządzeń, szuflad czy półek. W powietrzu unosił się drażniący nozdrza, metaliczny zapach. Przy ścianach poustawianych było sporo kredensów, a na nich poupychane przeróżne fiolki z jakimiś substancjami. W pomieszczeniu nie było ani jednej rośliny czy choćby obrazu, co nadawało mu surowy wygląd.
- Proszę, wybierzcie, jakiego chcielibyście dostać pokemona. - profesor wskazał na niewielki stolik. Stały na nim trzy pokemony; piplup, treecko i pachirisu.

Ano. Pamiętaj, że piplup tym razem i musisz zmienić. :3

Ostatnio edytowany przez ~Kuro (2012-06-17 21:42:59)

- Pip-piplup! - pokemon wyraźnie ucieszył się i skoczył na Ciebie, byś wzięła go na ręce.
- Znakomity wybór, moja droga. Widać, że Cię polubił. Przypomniało mi się, kiedy to ja brałem pierwszego pokemona. To były czasy... - profesor zaśmiał się grubym basem, po czym spojrzał na Satoshi'ego. - A ty? Którego wybierasz?
Chłopak niepewnie podszedł do stolika. Byłaś pewna, że nie może się zdecydować. Albo nie chce żadnego z nich. Przyglądał im się uważnie. Pachirisu starał się za wszelką cenę przypodobać Satoshi'emu, pusząc swoje futerko, a Treecko stał z boku. Najwyraźniej nie obchodziło go, czy zostanie w laboratorium, czy wyruszy w podróż. Albo też był pewien, że chłopak wybierze pokemona-wiewiórkę. Satoshi patrzył to na jedno, to na drugie, aż w końcu wskazał palcem na Treecko.
- Wezmę tego. - powiedział tylko. Mały spojrzał na niego zdziwionym wzrokiem, na co blondyn uśmiechnął się, ukazując pokemonowi ząbki. Najwyraźniej chciał w jakiś sposób pocieszyć Treecko.

W końcu Satoshi pojawił się w drzwiach. Najpierw rozejrzał się, poszukując Cię wzrokiem. Gdy w końcu odwrócił twarz w Twoją stronę, uśmiechnął się, przymykając oczy. Wyglądał teraz jak zwyczajny chłopak, którego największym problemem jest to, czy wróci na czas do domu. Niczym nie przypominał zabójcy z tamtego dnia.
- Idziemy, Mizu. - złapał Cię za nadgarstek i pociągnął za sobą w kierunku bazy. Widocznie i on wiedział, co musicie zrobić przed wyruszeniem w podróż - prawdopodobnie najdłuższą w całym swoim życiu.

Kilkanaście minut później wędrowaliście już ścieżką biegnącą wzdłuż niewielkiej rzeki. Droga była wąska i piaszczysta, a wystarczyło tylko zejść na trawę, by poranić twarz ostrymi kolcami dzikich róż, które właśnie kwitły swą piękną, głęboko różową barwą. Zaraz za pasem tych niezwykle pięknych krzewów wznosił się duży, iglasty las. Gdzieś tam za Wami można było jeszcze dojrzeć pojedyncze dachy wioski, z której wyruszyliście. Wokół Ciebie i Twego towarzysza ciągle przelatywały pokemony-owady zapylające kielichy dzikich róż. Wśród wszystkich caterpie i wurmple'ów dało się nawet od czasu do czasu zauważyć butterfree. Znikały Ci jednak sprzed oczu tak szybko, jak się pojawiały. Gdy zatopiłaś spojrzenie w jednym z nich, nagle świat Ci zawirował. Nim zdążyłaś się zorientować, byłaś już na ziemi. Coś musiało wejść pod Twoje zgrabne nóżki, tym samym Cię przewracając.
- Przecież to... Eevee... - usłyszałaś za sobą głos brata. Gdy odwróciłaś się, by sprawdzić wiarygodność jego słów, wiedziałaś już, że nie kłam. To był eevee. W dodatku mocno pokaleczony, zapewne musiał jakoś trafić wśród kolce dzikich kwiatów, tym samym mocno się raniąc. Jęczał teraz boleśnie, wbijając w Ciebie błagalne spojrzenie. Czy miałabyś serce odmówić mu pomocy?...

- Nawet nieźle sobie poradziłaś, siostrzyczko. - Satoshi poklepał Cię żartobliwie po głowie, po czym również przykucnął przy pokemonie. Oboje wpatrywaliście się w stworzenie z zaciekawieniem. Sam lisek obserwował Was wyraźnie zdziwiony. Najwyraźniej rany przestały już go męczyć, jednak nadal nie wiedział, co się dzieje. Zbliżył powoli nosek do Twojej rozerwanej bluzki i wciągnął zapach. Najwyraźniej musiał coś wyczuć, bo po chwili jeszcze intensywniej wąchał T-shirt. po krótkiej chwili przestał i wbił w Ciebie radosne spojrzenie.
- Ee... Eeevee! - zapiszczał wesoło. Powoli, a wręcz ociężale wstał i zrobił kilka kroków w Twoją stronę. Gdy dzieliło Was parę centymetrów, zaczął ocierać się o Twoje kolano, co i raz zerkając w górę, proste w twe oczy.
- Wydaje mi się, że ma do Ciebie jakąś sprawę. - dobiegł Cię z boku głos Satoshi'ego.

- E... Eevee! - zapiszczał radośnie stworek i obrócił się wokół własnej osi. Wyglądało to nieco śmiesznie. Tak jakby chciał złapać swój ogon. W każdym bądź razie można to było uznać za pozytywną odpowiedź. W tej myśli utwierdziło Cię to, że pokemon podszedł do Twojej dłoni i delikatnie ujął w pyszczek kamień, który na niej spoczywał. Wokół eevee'ego momentalnie pojawiło się śnieżnobiałe światło, nieco Was oślepiając. Przymrużyłaś delikatnie oczy. Spod rzęs dostrzegłaś, że ciało stworka zaczęło ulegać pewnej zmianie. W końcu cały blask znikł, a wynurzył się z niego już nie eevee, lecz całkiem inny pokemon. Patrzył przyjaźnie w Twoją stronę z radosnym uśmiechem na pyszczku.
- Fla... Flareon!

Typ:
Charakter: Wiecznie radosny pokemon, łatwo się przywiązuje do trenerów. Niezwykle pracowity, ale i uparty. Często bywa zazdrosny, gdyż uwielbia przebywać w centrum uwagi.
Ewolucja: Eevee -> Flareon
Ataki: Akcja, Sypnięcie Piaskiem, Szybki Atak, Żar, Ognisty Wir
Dod. Info.: Kiedy walczy z Inną eeveelucją, jego atak zwiększa się o 10%.
Specjalność: Obrona -1
Umiejętność: Uodparnia od ataków typu ognistego, a w skutek ich trafienia zwiększa siłę ognia. Zdolność nie działa, kiedy Pokemon jest zamrożony.

Wykazał Twój pokedex, podczas gdy Flareon latał w kółko za pokebollem. Potraktował go po prostu jak piłkę, która służyła mu do świetnej zabawy. Wydawał przy tym radosne odgłosy. Co ciekawe, po jego wcześniejszych ranach nie został nawet ślad. Trochę tak, jakby przy ewolucji wszystko się zagoiło. Ciekawa sprawa, warto zapamiętać, bo zarówno Ty, jak i Twój braciszek, nie wiedzieliście o tym.
- Hej, Mizu. Nie sądzisz, że powinniśmy już ruszać? Chcemy chyba dotrzeć do następnego miasta zanim zapadnie zmrok. - usłyszałaś za sobą spokojny głos Satoshi'ego. Po odwróceniu się zobaczyłaś, że chłopak pakował potion i wodę, której musiał się napić, do plecaka. Wśród tego zauważyłaś niewielki pakunek z Pecha Berry. Najwyraźniej wypatrzył je gdzieś przy drodze, podczas gdy Ty zajmowałaś się eevee'im. Gdy skończył, zarzucił plecak na jedno ramię i spojrzał na Ciebie pytająco. W sumie miał trochę racji w tym, by wyruszać, bo do następnego miasta został jeszcze niemały kawałek drogi, a słońce zaczynało już nabierać krwistoczerwonej barwy.

Ostatnio edytowany przez ~Kuro (2012-07-02 16:27:48)