http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

"Ech... Z samego rana czepiają się jak rzep Poochyenowego ogona... To pewno ten stary piernik Jan... że też jeszcze go trzymają na stanowisku kamerdynera... Jeśli myśli, że mnie powstrzyma, to jest w błędzie... i ja go z tego błędu wyprowadzę."
- Slash, miej ostrza w pogotowiu - zwracam się do mojego Pokemona - Ja, Marty Gillmore, nie uciekam przed nikim jak jakiś pospolity tchórz!
Staję w miejscu, przyjmuje dumną pozę ze skrzyżowanymi rękoma i uniesiona głową.
- Zatrzymaj się! - krzyczę do ścigającej mnie postaci - jeszcze jeden krok, a poczujesz, jakie przyjemne potrafi być Drapanie mojego Pawniarda.

- Nie twoja sprawa, siostruniu - zwracam się do Rachel - I nawet nie próbuj mnie zatrzymywać bo inaczej będę musiał utrzeć ci nosa.
Uśmiecham się chytrze i spoglądam na nią z góry - co nie jest zresztą trudne, Rachel zawsze była mikrusem.
- A może byłaś ostatnio tak zajęta lekcjami etykiety, baletu i gry na skrzypcach, że zapomniałaś, jak się walczy? - dodaję z przekąsem.

- Haha... jeśli sądzisz, że twój wyliniały kundel ma jakiekolwiek szanse... - odpowiadam rozbawiony - Przystaję na twoje warunki, Rachel. A jako, że dobry ze mnie starszy brat, pozwolę ci wykonać pierwszy ruch.
"Hm... teoretycznie mam większe szanse na wygraną" rozmyślam. "Ale... smarkula nie jest głupia, nie powinienem jej lekceważyć... A ten Zorua może znać parę sztuczek. Na razie zeskanuję Slasha, tak na wszelki wypadek, i zobaczę, co zrobi Rachel, na tej podstawie obierzemy odpowiednią strategię... pokażemy jej, co umiemy! Marty Gillmore nie przegra!"
- Slash - wyciągam Pokedex i skanuję Pawniarda - obserwuj, co robi Zorua. I nie daj się mu wykiwać!
Zwracam się do Rachel i wykonuję drwiący ukłon: - Panie przodem...

- Och, to urocze - odpowiadam z politowaniem, po czym wydaję komendę mojemu Pokemonowi.
- Slash, gdy tylko się zbliży, potraktuj go Laserem po oczach - to go powinno nieco zmiękczyć. Jeśli nadarzy się okazja, użyj Drapania - celuj w nogi Zoruy, nie będzie już taki szybki. I nie wyrywaj się do przodu, niech on przyjdzie do ciebie. Pamiętaj - jesteś lepszy i wygrasz!

Czuję lekką ulgę - moja strategia działa - ale nie daję po sobie tego poznać, przyjmuję pewną siebie postawę.
- Na razie wszystko zgodnie z planem, Slash. Przyjmuj jego ciosy - masz stalowy pancerz, jego też zabolą, w miarę możliwości wystawiaj się na jego ataki ostrzejszymi częściami ciała. Wyczekuj okazji i spróbuj trafić Drapaniem w pysk - to powinien być jego słaby punkt. I nie ścigaj go, cierpliwie czekaj na jego ruchy. Jeszcze przyjdzie czas na inicjatywę z naszej strony.

- Pora przejść do ofensywy. Slash, podejdź go ostrożnie - nie szarżuj! Gdy znajdziesz się wystarczająco blisko, weź mocny zamach i potężnie zaatakuj Drapaniem. Jeśli Zorua będzie chciał zaatakować od tyłu, wykorzystaj impet pierwszego ataku, wykonaj obrót i Drap drugim ostrzem.

- Już go prawie wykończyłeś, Slash. Potraktuj go Laserem dla pewności i wyprowadź szybką serię Drapnięć. Długo nie pociągnie - atakuj do oporu. Jeśli trzeba - użyj głowy... a raczej ostrza na głowie!
Ta walka wkrótce się skończy, już zaczynam napawać się zwycięstwem. Moja eskapada zaczyna się zaprawdę doskonale.

- Oho, nasz mały lisek się jeszcze nie poddał - stwierdzam z udawanym spokojem. Czuję lekkie zwątpienie - a może się nie uda? Po moim czole spłynęła kropla potu. Szybko ją ścieram i zwracam się do Slasha:
- Co to ma być? Weź się w garść, wracamy do defensywy - ignoruj jego Fałszywe Łzy, osłaniaj słabsze miejsca w pancerzu i odpowiadaj Drapaniem na każdą jego próbę ataku. Tak jak ostatnio - po pysku i nogach.
Nie waż się przegrać - nie możemy sobie pozwolić na upokorzenie ze strony Rachel i jej futrzaka!

- Slash, masz więcej sił od niego! Uniknij jego ataku, kucnij i podetnij go ostatecznym atakiem Drapnięcia! Jeśli uskoczy, poczekaj, aż znów zaatakuje i spróbuj ponownie!
Czuję przyspieszone bicie serca i krople potu na czole... Ja i Rachel stoczyliśmy już wiele pojedynków, żaden jednak nie był tak ekscytujący, tak pasjonujący... Podoba mi się to uczucie! Takie walki z dreszczykiem emocji - to dopiero rozrywka! Już pragnę więcej... więcej takich potyczek! Ale najpierw trzeba się uporać z siostrą...
- Daj z siebie wszystko, Slash! Nie zaakceptuję porażki!

- Lepiej się dobrze przygotuj, bo następnym razem będziemy tylko silniejsi! I z pewnością znów cię zmieciemy! - rzucam na pożegnanie. Po czym zwracam się do Slasha:
- Całkiem nieźle, ale dałeś za duże pole manewru temu futrzakowi. Mimo to wygrałeś - a nie spodziewałem się po tobie niczego innego. Dobra robota, teraz pozwolę ci odpocząć - wycofuję Pawniarda do Pokeballa.
Powinien odzyskać siły, mnie również udzieliły się emocje pojedynku i jestem zmęczony. Nie spodziewałem się takiego zapału Rachel...
Gdzie moglibyśmy odpocząć... W rezydencji mamy od takich spraw osobistą pielęgniarkę, masażystę i akupunkturzystkę... Hm... czytałem w "Poradniku trenera Pokemon dla opornych", że pospólstwo leczy swoje Pokemony w miejscu zwanym "Centrum Pokemon". O ile się nie mylę, w pobliżu jest taka placówka - to będzie nasz pierwszy przystanek. Po raz ostatni spoglądam na letnią rezydencję rodziny Gillmore i ruszam na poszukiwanie Centrum Pokemon - w razie potrzeby jakiś tubylec będzie miał zaszczyt pokazać mi drogę.

Ostatnio edytowany przez Polus (2012-05-05 12:00:04)