http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Nastał trudny moment. Drifloon był zawzięty i atakował cały czas. Ja przestraszony trochę że skrzywdzę przeciwnika nie wiedziałem co robić. Przemówiło do mnie to że jest jeszcze w stanie atakować. Z trudem musiałem wydać polecenie Deino który też nie chciał go atakować, jednak to była jedyna droga do tego aby osłabić przeciwnika. Kule miałem w gotowości, użycie jednej z nich byłoby teraz stratą i bezsensownym posunięciem. Źle mi było z tego powodu, lecz wydałem mu polecenie:
- Mój żołnierzu, mimo wszystko musimy atakować ponieważ zostaniemy znieważeni jeżeli przestaniemy atakować. Z całych sił teraz musisz sprowadzić go na ziemię kombinacją Gniewu Smoka i Smoczego Oddechu. Innego wyjścia z tej sytuacji nie ma. Jesteś szybki i pełen energii, więc staraj się unikać jego natarć.

Ostatnio edytowany przez Sebastian (2012-06-01 16:26:21)

Mój smok upewnił mnie w pewności i zdumiewającym zachwycie który mnie opanował. Myśli buzowały mi w głowie i plątały się jedna o drugą. Uścisnąłem kulę w ręce zrobiłem znaczący zamach i wyrzuciłem ją w stronę Drifloona. Podkręcona leciała dziwną trajektorią lotu prosto w poke-balona. Razem ze starterem byliśmy zmęczeni tą jakże zdumiewającą walką. Złapanie tego okazu byłoby jakby pięknym zwięczeniem potyczki która na zawsze zostanie w pamięci mojej i smoka. Pierwsza walka - jakże znakomita. Drifloon byłby wzmocnieniem dla team'u w walce przeciwko liderce z Goldenrod.

Ręce i nogi mi zaczęło drgać kiedy ta kula się tak ruszała. Serce zabiło mocniej i nagle pokeball znieruchomiał.
- Taak! Drifloon jest mój! Pierwszy złapany pokemon! - krzyczałem radośnie skacząc jak mała dziewczyna ze ściśniętą kulą w ręce i Deino u boku.
- To dzięki tobie mój smoczku! Dziękuję ci bardzo, jesteś wspaniały. - skomplementowałem jeszcze postawę startera.
Zeskanowałem jeszcze poke-kulę z Drifloon'em aby dowiedzieć się przynajmniej jakie ma ataki. Zaproponowałem swojemu smoczemu towarzyszowi odpoczynek w kuli i czekałem na jego odpowiedź, po czym bez względu na jego decyzję, ruszyłem marszem w stronę miasta liderki pokemonów normalnych - czyli do Miasta Goldenrod.

Nie przejąłem się tym że pokemon nie chciał wejść do pokeball'a. Cieszyłem się że od samego początku mogłem czuć jego obecność przy mnie i może nawet bliżej zaprzyjaźnić się z nim. Trochę było nudnawo kiedy to tak szliśmy sobie przez kolejne metry a tutaj żadnej oznaki życia. Zaintrygowało mnie to lekko. Może coś tu się wydarzyło że tak cicho tutaj jest. Zresztą nie to teraz było ważne, a droga którą wybiorę. Rozejrzałem się czy w pobliżu nie ma żadnego drogowskazu który by pokazywał którędy do miasta Goldenrod.

To wszystko nie wyglądało ładnie. Napisy nie miały jakiejkolwiek składni przez co nie mogłem się rozczytać. Krwisty kolor zaskoczył mnie na tyle konkretnie że chciałem jak najdalej odejść od tego miejsca. Kiedy mój smok wpatrywał się w jakiś punkt, nie oznaczało to nic dobrego. Możliwe że komuś trzeba pomóc. Chciałem aby ten poprowadził mnie w ten punkt w który się tak zainteresował.

// Urozmaicenia mi nie przeszkadzają : D

W skupieniu wszedłem do jaskini. Nie miałem pojęcia co mnie tu czeka, lecz świecące latarnie dały mi do zrozumienia że ktoś tu może bywać. I nie chodziło tu o pokemony, bo pewnie gdzieniegdzie spały sobie spokojnie Zubat'y, ale to nie one były głównym moim problemem. Wchodząc głębiej w jasno oświetloną jaskinię, rozglądałem się z ciekawości co tu może być.

Ryk Poochyen nieco wzbudził we mnie niepokój. Co takie stworki mogą robić tu, w regionie Johto. Myślałem że napotkam je dopiero w regionie do którego się udaję, czyli Hoenn. Czułem się dziwnie. Otoczony z każdej strony groźnymi poke-psami nie wiedziałem co zrobić, a jeszcze kiedy ukazała mi się ich ewolucja to już wiedziałem że to świadczy o kłopotach które mnie czekają. Jeszcze ten dziwny głos, najpierw myślałem że to ta duża Mighthyena przemówiła, lecz zaraz odwiodłem się od tej myśli.
- Kto tu jest? W czymś przeszkodziłem?

- Przychodzimy w pokoju.., ale zaraz... jesteś wilczęciem? - po tych słowach przestraszyłem się jeszcze bardziej. Chłopak z jakimiś zaburzeniami psychicznymi może być groźny i agresywny. Nogi dalej lekko drgały. Otarłem czoło z małych kropelek potu i podniosłem Deino na ręce aby więcej się już nie stresował.
- Dacie nam odejść w spokoju?

// Hej, jeżeli Drifloon umiał Mroczny Puls w walce ze mną, to dlaczego nie ma tego ataku?

- Tak, przepraszam cię za to stwierdzenie. - przeprosiłem osobę, którą uważałem za niepoczytalną i w ciągłym strachu, trzymając się na nogach odparłem:
- Zupełnie niczego, po prostu podróżowaliśmy i zajrzeliśmy tylko tutaj. - odpowiedziałem na pytanie wychowanka wilków.

// A dałoby się zrobić, żeby ten atak jednak był w KP? : )

- Może to i nic ważnego, ale czy jest drugie wyjście z tej jaskini?
Nabrałem trochę pewności i wiary w siebie. Pokonałem już strach całkowicie i stałem pewnie na przeciwko chłopaka który od samego początku wydawał mi się dziwny. Rozejrzałem się jeszcze po otoczeniu, które było pełne mroku i zła. Chłopak wychowany przez wilki..., nie chciałem mieć nic wspólnego z tą historią, lecz drugie wyjście z jaskini mogłoby mi dać światło na nowe tereny.