http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Z nieukrywanym zadowoleniem patrzę na zebranych. Teraz już wiedzą, że należy się ze mną liczyć. Zwracam się do nich:
- Miło, że mi dziękujecie, ale cóż, musiałem to zrobić. Ten Deino nie będzie już wam sprawiał problemów. Mam zamiar iść teraz do Centrum Pokemon, a potem na Pole Walk. Dziś też planujecie jakieś pojedynki? - spoglądam na Sandera - może ty, eee... Sander? Mały sparing po południu? To dobrze zrobi naszym Pokemonom.

Wchodzę do budynku i oddaję Pokemony w ręce siostry Joy - niech zregenerują siły po dzisiejszych wyczerpujących walkach. Ja również odczuwam zmęczenie, a także głód - to był męczący i całkiem emocjonujący dzień. Zwracam się do grupy:
- Można gdzieś tu dobrze zjeść? Chciałbym posilić się i skoncentrować, więc chciałbym pójść tam sam, po obiedzie ja i Sander stoczymy mały pojedynek na Polu Walk, na który możecie śmiało przyjść i go obejrzeć. Więc - macie w tym mieście jakąś przyzwoitą restaurację?

- Dziękuję - kłaniam się uprzejmie, odbieram moich podopiecznych i idziemy w podanym przez pielęgniarkę kierunku. Mam nadzieję, że ta restauracja to nie jakaś pierwsza lepsza speluna - lubię wykwintne lokale, ale cóż, jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Pora zafundować sobie i Pokemonom porządny obiad - jakieś mięsiwo nie zaszkodzi, do tego deser.
Koszta nie grają roli - mamy się dobrze najeść i nabrać sił przed kolejną walką.

No proszę, nareszcie jakiś przyzwoity lokal - zajmuję miejsce przy stoliku z dogodnym widokiem na okolicę - zawsze lubiłem podziwiać krajobrazy podczas posiłku, w mojej rodzinnej rezydencji jadalnia miała widok na pobliskie góry. Wodzę wzrokiem po restauracji, szukając najbliższego kelnera - podnoszę nonszalancko rękę do góry i zwracam się do niego:
- Garçon, poproszę jakiś dobry stek z wachlarzem sałatek, byle był dobrze wysmażony, do tego świeży sok pomidorowy... Obsługujecie trenerów? Można wypuścić tu swoje Pokemony? Dla nich niech szef kuchni przygotuje coś specjalnego.

Coraz bardziej podoba mi się ta restauracja... miła odmiana po zimnej jaskini i pospolitych trenerzynach... W oczekiwaniu na posiłek nieco pobędę ze swoimi podopiecznymi. Wypuszczam swoje pokemony, w miarę bezpiecznej odległości od siebie nawzajem - nie chciałbym, by narobiły bałaganu w restauracji. Najpierw zwracam się do samiczki Deino:
- No więc witaj, pewno to twój pierwszy raz poza grotą, podziwiaj widoki - wskazuję ręką na okolicę - jestem Marty, a to są Slash i Chester - wskazuję koleino na Pawniarda i Purrlona - tobie też warto nadać jakieś imię... pasujące do wojowniczki... może Xena? Podoba ci się?

No to czas wziąć sztućce w dłonie i posilić się. Mimo, iż jestem straszliwie głodny, jem z godnością i klasą - powoli, smakując i przeżuwając dokładnie każdy kęs. Spoglądam na wpatrujące się we mnie Pokemony - widzę, że są głodne.
- Cierpliwości, zaraz dostaniecie swoje jedzenie - odzywam się do nich - na pewno będzie równie dobre jak moje. Musicie się nauczyć pewnych zasad etykiety - Slash wam pokaże, jak prawidłowo powinno się jeść w takich lokalach, prawda? - kieruję wzrok, na Pawniarda, a następnie rozglądam się za kelnerem - mam nadzieję, że wkrótce przyniesie jedzenie dla moich Pokemonów.

- Co tu robisz, Rachel? - pytam podirytowany. Widok młodszej siostry nie poprawił mi nastroju. Przyzywam swoje Pokemony do siebie i próbuję odczytać zamiary dziewczyny z jej wyrazu twarzy.
- Szpiegujesz mnie, siostruniu? A może jesteś w stanie mi wyjaśnić, co to ma znaczyć? - wskazuję na fioletową plamę i panujący w kuchni nieporządek. Wodzę chwile wzrokiem po pomieszczeniu szukając jakiś innych śladów, po czym ponownie spoglądam na Rachel, oczekując od niej odpowiedzi.